جنگل‌سازی خودجوش در «سپیده گل‌گل» کوهدشت

طرح کاشت بلوط در وسعتی بیش از ۱۲۰ هکتار در روستای سپیده گل گل کوهدشت به طور خودجوش اجرا و  تاکنون حدود ۱۰۰ هزار نهال کاشته شده است.

نادر آزادبخت تصریح کرد: این طرح به‌صورت خودجوش آغاز و امروز به یک پروژه زیست‌محیطی موفق با مشارکت مردم و حمایت اداره کل منابع طبیعی تبدیل شده است. حرکتی که امروز با مشارکت چشمگیر مردم، حمایت اداره کل منابع طبیعی استان  و تبدیل‌شدن به یک پروژه‌ی ماندگار، الگویی موفق در احیای جنگل‌های زاگرس به شمار می‌آید.

وی ادامه داد: آغاز این مسیر با کاشت بلوط به‌عنوان گونه‌ای بومی و مقاوم (حدود ۹۰ درصد نهال‌کاری‌های اولیه) رقم خورد، سپس، گونه‌های دیگری چون بادام‌کوهی، بنه و داغ داغان به‌صورت تدریجی به طرح افزوده شد تا تنوع زیستی و پایداری محیطی افزایش یابد.

آزادبخت عنوان کرد: تا سال ۱۴۰۱، این فعالیت‌ها صرفاً بر پایه انگیزه‌های مردمی پیش رفت. اما با مشاهده آثار ملموس این حرکت، اداره کل منابع طبیعی لرستان باهدف تقویت اقدامات حفاظتی و گسترش مشارکت، قراردادی به مبلغ ۵۰۰ میلیون ریال برای توسعه این طرح امضا کرد.

وی افزود: از سال ۱۴۰۲، با برگزاری دوره‌های آموزشی در مدارس روستاهای اطراف مانند اشتره گل گل و ابوالوفا، نه‌تنها آگاهی زیست‌محیطی جوامع محلی افزایش یافت، بلکه مشارکت بهره‌برداران در کاشت، نگهداری و حفاظت از نهال‌ها نیز چشمگیرتر شد.

محقق ارشد مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی لرستان تصریح کرد: امروز این طرح در سطحی بالغ بر ۱۲۰ هکتار اجرا می‌شود. برای حفاظت از نهال‌ها در برابر چرای دام و تخریب انسانی، بالغ بر ۳۰ هزار سنگ‌چین در منطقه ایجاد شده که در هر یک، ۳ تا ۴ نهال کاشته شده است.

آزادبخت با اشاره به اینکه چالش‌های جدی همچون نبود منابع آب پایدار برای آبیاری، مانعی بزرگ بر سر راه توسعه طرح بوده است. اظهار کرد: گرچه از سال ۱۴۰۱ تاکنون، سه قرارداد حمایتی با مجموع اعتبار حدود ۶.۵ میلیارد ریال منعقد شده، اما متأسفانه بازدید مسئولان ارشد از این پروژه به حداقل رسیده است؛ نشانه‌ای از کم‌توجهی برخی نهادها به فعالیت‌های مردمی مؤثر در حوزه محیط‌زیست.

محقق ارشد مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی لرستان گفت: انتظار داریم دستگاه‌های ذی‌ربط، به‌ویژه اداره کل منابع طبیعی توجه ویژه‌ای داشته باشند؛ چراکه توسعه پایدار این پروژه، نیازمند تأمین آب (از طریق حفر چاه یا ایجاد سامانه آبیاری)، نظارت میدانی و جذب مشارکت‌های بیشتر مردمی و سازمانی است.