ماجرای جوانانی که دنیا را زیباتر می‌کنند

مدیر قرارگاه جهادی امام رضا لرستان می‌گوید :ما معتقد هستیم که دنیا را باید قشنگ‌تر از آنچه تحویل گرفته‌ایم، به نسل بعد بسپاریم و به همین دلیل ساخت مدرسه را در روستاهای محروم شروع کردیم این باور، اساس حرکت مردان و زنان جهادگری شده که سال‌هاست محرومیت را نه یک شعار که یک «کار ناتمام» می‌بینند و عزمشان این است که آن را به پایان برسانند. گروه جهادی قرارگاه امام رضا لرستان از سال ۸۸ در دورافتاده‌ترین روستاهای لرستان، گروهی از جوانان با بیل، کلنگ و نقشه‌های ساختمانی با کمک خیرین  مشغول ساختن مدرسه هستند.

مهدی عینی و اضافه می‌کند:: قصه از جایی آغاز شد که دانش‌آموزان مدرسه حاجی‌آباد دلفان در شرایط نامطلوبی به سر می‌بردند.درحالی‌که مدرسه زیر ساخت اجتماعی فرهنگی و اقتصادی جامعه را فراهم می‌کنند اما دانش‌آموزانی بودند که در دل کانکس‌های و مدارس سنگی و کپری تحصیل می‌کردند. این تصویر، تابویی بود که باید شکسته می‌شد؛ بنابراین عزممان را جزم کردیم و ساخت زیرساختی که «اقتصاد، فرهنگ و اجتماع» یک منطقه محروم را متحول کند شروع کردیم.

حاصل این عزم، ساخت ۳۵ مدرسه در سراسر کشور است؛ ۱۵ مورد از آنها در همین استان ساخته شده است. این مدارس، داستان‌های مختلفی دارند؛ از یک کلاسه‌های کوچک در دل کوه تا مجتمع‌های چندکلاسه.نکته جالب روش کار است: یک سایت با عنوان «بسازیم» که کمک‌های خرد از «هزار تومان» تا میلیون‌ها تومان در آن جمع می‌شود و همه چیز، از نقشه‌کشی تا نظارت، توسط خود جهادگران انجام می‌گیرد.

در این مسیر، عنوان‌های شغلی معنا ندارد. دکترها و مهندس‌های داوطلب، کنار دانشجویان و مردم محلی، کارگری می‌کنند و موضوع مدیریت. اولویت همیشه با روستاهایی است که از قافله توسعه بازمانده‌اند. علاوه بر این، امسال بیش از ۱۰۰۰ بسته لوازم‌التحریر برای دانش‌آموزان نیازمند همین مناطق تدارک‌دیده‌شده است.

عینی می‌گوید: یکی از تاثیرگذارترین پروژه‌ها، در روستای صعب العبور «سیرکانه» دلفان رقم خورد. جایی که حتی راه ارتباطی مناسب وجود نداشت و مصالح ساختمانی را با چهارپایان به بالا منتقل کردند. این مدرسه، یادگار شهید جهادگری است که آرزو داشت کودکان آن روستا در محیطی امن درس بخوانند، اما در اردوی جهادی در مسیر بوشهر به شهادت رسید.پس از شهادت او، یک پویش مردمی به راه افتاد و هزینه ساخت مدرسه در کمتر از ۲۴ ساعت تأمین شد. امروز، آن مدرسه، به نام او، میزبان کودکانی است که آرزویش را در سر می‌پروراند.

عینی می‌گوید: فلسفه وجودی بچه‌های جهادی در یک جمله خلاصه می‌شود: «به دنبال کاری برو که روی زمین مانده، نه کاری که دوست داری.» بر اساس همین فلسفه، آنها در کنار ساخت مدرسه‌های نو، به تعمیر، رنگ‌آمیزی و ساخت سرویس‌های بهداشتی برای ۱۰۰ مدرسه دیگر نیز پرداخته‌اند.