وقتی ایران ایستاده است

وقتی خبرها از تجاوزهای مستقیم رژیم صهیونیستی به خاک ایران منتشر شد چیزی فراتر از تحلیل‌های نظامی و سیاسی در خیابان‌های شهر اتفاق افتاد. مردم آن‌هایی که شاید فاصله‌ای با میدان نبرد دارند به ناگاه خود را در دل جبهه دیدند. پست‌های داوطلبانه امدادرسانی و کارگاه‌های مردمی تولید اقلام ضروری برای مناطق آسیب‌دیده همه نشانه‌هایی از روحیه‌ای بود که نه‌تنها فرونپاشید بلکه جان تازه‌ای گرفت.

نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران –از ارتش تا سپاه، از پدافند تا بسیج– آرام، دقیق و مقتدر در برابر حملات ایستادند. تصاویر منتشر شده از رهگیری موشک‌ها، پاسخ‌های کوبنده به پایگاه‌های دشمن و آمادگی دائمی در خطوط پدافندی تنها بخشی از چهره‌ صلابت ایران را نشان داد؛ صلابتی که نه به خشم که به آرامشی عمیق تکیه دارد؛ آرامش ملتی که برای حفظ عزت خود هزینه می‌دهد اما هرگز تسلیم نمی‌شود.

در این میان وحدت اجتماعی دیگر تنها یک شعار نیست این روزها آن را در چشم مردمی می‌بینی که نان‌شان را با همسایه‌ای تقسیم می‌کنند که خانه‌اش ویران شده یا در صدای مؤذنی که صبح زود دعای «اللهم اشف کل مریض» را با صدایی لرزان اما امیدوار زمزمه می‌کند. وحدت این‌بار نه از جنس بیانیه‌ها بلکه در لابه‌لای اشک‌ها و لبخندها جاری است.

ایران همان سرزمینی که جنگ را دیده، تحریم را تاب آورده و همیشه روی پای خود ایستاده حالا بار دیگر آزمون بزرگی را پشت سر می‌گذارد اما فرق این‌بار با دفعات پیش در این است که مردم ایران از پیش آموخته‌اند چگونه زیر آسمان دودآلود هم چراغ امید را روشن نگه دارند. اگرچه سختی هست، اگرچه تهدید هست اما این مردم، مردم پایان نیستند مردم آغازند.

در ادامه این گزارش با چهار روایت از چهار زاویه مختلف می‌خواهیم به تصویر روشن‌تری از این روزهای ایستادگی نزدیک شویم؛ از زبان آنان که یا جنگ را دیده‌اند یا داغ آن را کشیده‌اند یا باور دارند که هیچ تجاوزی نمی‌تواند قامت این خاک را خم کند.

صلابت نیروهای مسلح ایران در برابر تهدیدهای خارجی

سرهنگ بازنشسته «حسین مرادی» که سال‌ها در جبهه‌های جنوب و غرب کشور حضور داشته در گفت‌وگو با پژوهشگر ایرنا به بررسی وضعیت آمادگی نیروهای مسلح ایران پرداخت.

مرادی با تأکید بر اینکه امروز فقط جنگ اسلحه نیست بلکه جنگ اراده و عقلانیت است، می‌گوید: نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران امروز به نقطه‌ای از توانمندی رسیده‌اند که می‌توانند نه‌تنها تهدیدات مستقیم را دفع کنند بلکه در صورت نیاز منشأ تهدید را نیز به دقت هدف قرار دهند. این مسأله در عملیات‌های پاسخ‌محور اخیر به‌خوبی مشهود بود.

مادر شهید مدافع حرم: من این روزها هر جا می‌روم می‌شنوم که مردم می‌پرسند «چه کمکی می‌توانیم بکنیم؟» این یعنی ایران هنوز زنده است. ما شهید داده‌ایم تا مردم با عزت زندگی کنند و حالا مردم ایستاده‌اند تا نام شهید و وطن بی‌حرمت نماند.

سرهنگ بازنشسته در ادامه توضیح می‌دهد: اقتدار دفاعی ایران یک‌شبه حاصل نشده است. این نتیجه چهار دهه تجربه، برنامه‌ریزی، بومی‌سازی دانش نظامی، تربیت نیروی انسانی متخصص و اتکای راهبردی به مردم است. امروز سامانه‌های پدافندی ما در برابر حملات پیچیده موشکی و پهپادی از خود کارآیی چشمگیری نشان می‌دهند.

وی در بخش دیگری از سخنانش به مفهوم بازدارندگی اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد: اگر دشمن امروز با احتیاط بیشتری عمل می‌کند دلیلش توان بازدارندگی جمهوری اسلامی است. ما به‌جای هیاهوی رسانه‌ای در میدان عمل نشان داده‌ایم که امنیت کشور شوخی‌بردار نیست.

مرادی خاطرنشان می‌کند: نیروهای مسلح ما در کنار مردم قرار دارند چه در روزهای جنگ و چه در لحظات صلح. رمز پایداری این ملت نیز در همین هم‌افزایی بین ارتش، سپاه، بسیج و مردم نهفته است. آنچه امروز از آن دفاع می‌کنیم نه صرفاً خاک بلکه کرامت و استقلال ملی است.

نقش خانواده‌های شهدا و ایثارگران در حفظ روحیه عمومی

«طاهره کرمی» مادر شهید مدافع حرم میثم نجفی و یکی از فعالان فرهنگی در حوزه ایثار و شهادت در روزهای اخیر بار دیگر در فضای مجازی با جملات روحیه‌بخش خود توجه‌ها را جلب کرده در گفت‌وگو با پژوهشگر ایرنا با آرامش و قاطعیتی مثال‌زدنی از روزهای سخت اما پرافتخار می‌گوید و توضیح می‌دهد: ما مادرها از جنگ نمی‌ترسیم. نه اینکه سختی نکشیده باشیم که کشیده‌ایم اما این خاک را به بهای خون عزیزان‌مان دوست داریم. این روزها می‌بینم که مردم مخصوصاً جوان‌ترها ترس را کنار گذاشته‌اند. این یعنی خون شهدا هنوز جاری‌ست.

وقتی ایران ایستاده است

این مادر شهید با اشاره به استقبال مردم از پویش‌های حمایتی و اهدای اقلام ضروری تصزیح می‌کند: من این روزها هر جا می‌روم می‌شنوم که مردم می‌پرسند «چه کمکی می‌توانیم بکنیم؟» این یعنی ایران هنوز زنده است. ما شهید داده‌ایم تا مردم با عزت زندگی کنند و حالا مردم ایستاده‌اند تا نام شهید و وطن بی‌حرمت نماند.

او با اشاره به تجربه خود در مراسم‌ دعای ندبه اخیر می‌گوید: یکی از خانم‌ها آمد و در آغوشم گریه کرد. گفت پسرم داوطلب شده که برود بسیج برای کمک. این همون چیزیه که ما سال‌ها دنبالش بودیم اینکه مردم خودجوش برای میهن‌شون کاری بکنن. این یعنی امید.

سخنانش را با نگاهی مادرانه به آینده تمام کرد و افزود: همه می‌دانیم که این روزها سخت است اما مادر ایرانی بلد است چطور بغضش را قورت بدهد و لبخند بزند. این لبخند سلاح ماست. سلاحی که هیچ موشکی نمی‌تواند شکستش بدهد.

وحدت اجتماعی و مفهوم مقاومت ملی

حجت‌الاسلام «علیرضا نوری» روحانی که سال‌ها سابقه فعالیت جهادی داشته در گفت‌وگو با پژوهشگر ایرنا می‌گوید: در شرایطی که کشور با تهدیدات خارجی و فشارهای روانی مواجهه است بیش از هر زمان دیگری نیاز به تقویت سرمایه اجتماعی داریم. دشمن با ابزار رسانه تفرقه و دوگانه‌سازی تلاش می‌کند جامعه ما را از درون متزلزل کند اما خوشبختانه ملت ایران از دل تهدیدها بارها اتحاد و ایمان خود را نشان داده‌اند. وحدت اجتماعی امروز دیگر یک شعار نیست بلکه ضرورتی حیاتی است. باید بدانیم که پشت جبهه‌ دفاعی کشور جبهه‌ نرم وحدت و آگاهی است.

حجت‌الاسلام نوری: مقاومت ملی فقط در خاکریزها نیست در ایستادگی فرهنگی، امیدآفرینی، حمایت از نهادهای قانونی، پرهیز از تفرقه‌افکنی و دفاع از منافع ملی نیز جلوه دارد.

حجت‌الاسلام نوری درباره مفهوم «مقاومت ملی» توضیح می‌دهد: مقاومت ملی فقط در خاکریزها نیست در ایستادگی فرهنگی، امیدآفرینی، حمایت از نهادهای قانونی، پرهیز از تفرقه‌افکنی و دفاع از منافع ملی نیز جلوه دارد. وقتی یک استاد دانشگاه دانشجویش را به درک درست از شرایط دعوت می‌کند وقتی یک روحانی در منبرش به جای التهاب‌آفرینی از بصیرت سخن می‌گوید، این‌ها همگی شکل‌هایی از مقاومت‌اند. ما ملتی هستیم که تجربه‌ی جنگ تحمیلی را از سر گذرانده‌ایم و حالا باید همان روحیه را در قالب‌های نو بازتعریف کنیم.

وی با اشاره به نقش نخبگان و خواص جامعه بیان می‌کند: وظیفه خواص روشنگری است آن‌هم نه فقط در تریبون‌ها بلکه در زندگی روزمره در رفتارشان با مردم. اگر خواص جامعه دچار سردرگمی شوند یا از مسئولیت خود شانه خالی کنند جامعه دچار بحران اعتماد می‌شود. امروز روز امتحان همه ماست چه دانشگاهیان چه حوزویان چه هنرمندان، چه مسئولان.

پشتیبانی مردمی از جبهه و مناطق آسیب‌دیده

«نرگس رضایی» امدادگر داوطلب هلال احمر که این روزها در مناطق آسیب‌دیده به‌عنوان داوطلب حضور داشته‌ در گفت‌وگو با پژوهشگر ایرنا می‌گوید: آن‌چه بیش از هر چیز مرا تحت‌تأثیر قرار داد، روحیه مردم بود. در مناطق هدف قرارگرفته خانه‌ها آسیب دیده‌اند کودکان شوکه‌اند اما مردم هنوز همدیگر را تنها نگذاشته‌اند. در یکی از محله‌ها پیرزنی با دست‌های لرزان داشت برای نیروهای امدادی غذا می‌پخت. این صحنه‌هاست که به ما امید می‌دهد. کمک‌های مردمی لحظه‌به‌لحظه می‌رسد از لباس گرفته تا وسایل گرمایشی حتی اسباب‌بازی برای بچه‌ها.

وی درباره چرایی حضور همدلانه مردم در میدان می‌گوید: به نظرم ریشه‌اش در فرهنگ ایثار و همدلی ماست. ایرانی‌ها وقتی احساس خطر مشترک کنند بی‌درنگ در کنار هم می‌ایستند. یادمان باشد که مردم ما از دل انقلاب آمده‌اند با تاریخ دفاع مقدس بزرگ شده‌اند. امروز هم همان رگ غیرت و مهربانی در مردم زنده است. این جنگ فقط جنگ نیروهای نظامی نیست جنگ ملت است.

رضایی در ادامه می‌افزاید: مردم در چنین شرایطی نقش بالایی در نگه داشتن روحیه ملی دارند؛ یعنی وقتی خودشان را در خط مقدم خدمت ببینند احساس کرامت می‌کنند. این یعنی دشمن نمی‌تواند ما را بشکند. روحیه‌ای که امروز در میدان می‌بینیم به دشمن پیام صریح می‌دهد شما در برابر ملت ایستاده‌اید نه فقط ارتش یا سپاه. ما همه جبهه‌ایم با دست‌های خالی اما دل‌هایی پر از امید.

ملتی ایستاده بر مرزهای اراده

جنگ شاید با آتش شروع شود اما با اراده ملت پایان می‌یابد. در روزهایی که آژیرها خواب شبانه کودکان را گرفته‌اند و آسمان شهرها غبارآلودتر از همیشه است، آن‌چه در دل این سرزمین روشن می‌ماند، چراغ صبوری و همبستگی مردمی است که بلدند چگونه با چنگ و دندان از خاک، از خانواده و از فردا دفاع کنند.

در این گزارش صدای آن‌هایی را شنیدیم که هرکدام، در سنگر خود، در حال ایستادگی‌اند: رزمنده‌ای که از صلابت نیروهای مسلح گفت، زنی که فرزند شهیدش را چراغ خانه‌اش خواند، روحانی که وحدت اجتماعی را ستود و امدادگری که در میان آوار، زندگی را جست‌وجو می‌کرد. پیام همه این صداها یکی است «ما ایستاده‌ایم».

ملتی که ایستادگی را از تاریخ و ایمان خود آموخته هرگز در برابر ظلم زانو نمی‌زند. ما زنده‌ایم چون هنوز بلدیم دوست بداریم صبر کنیم، امید بدهیم و کنار هم بمانیم.